Het Kinderhuis werd gebeld. Of er plaats was voor een klein jongetje dat door een achterbuurt van Phnom Penh zwierf. Dat moest kunnen, vonden wij, en het zou ook leuk zijn voor Vansak (3 jaar). We gingen het jongetje zelf ophalen. Hij stond ons al op te wachten. Er was niemand om afscheid van te nemen. Hij huilde niet. Hij kroop meteen in de auto. Op het buurtkantoortje zeiden ze dat het jongetje nergens geregistreerd stond. Niemand wist wie zijn ouders waren en hoe oud hij was. Ze noemden hem Heng. “Dat doen mensen altijd als ze het niet weten”. We besloten dat we hem Thierry Heng gingen noemen en dat hij op 18 augustus vijf jaar was geworden. De documenten met deze gegevens zouden ons worden nagestuurd. Op de vraag waarom hij met ons meeging, antwoordde hij: “Ik wil naar school”. Eenmaal bij het Kinderhuis aangekomen wou hij meteen op de grond plassen. Panha (13) nam hem mee naar het simpele toilet, waarop Thierry Heng uitriep: “Oh, wat een mooie w.c.!”